سوگ نامه آقای بازیگر
ما در روزبه گرد هم آمده‌ایم تا یاد و خاطره مردی را گرامی بداریم که عشق، حرفه و زندگی اش با هم آمیخته بود.
مردی که نقش‌هایش را به زیبایی ایفا می‌کرد و زندگی را نیز به زیبایی بازی می‌کرد.
مردی که حتی خانه‌اش را تبدیل به موزه کرد،
سودای عشق را به سودای مال نفروخت و بر تابلوی خوش‌آمدگویی خانه موزه‌اش نوشت:
"خانه‌ام نورانیست، خانه‌ام آباد است، چون شما اینجایید!"
عاشق مردم بود و به راستی همه دارایی و وجودش را وقف هنر کرد این پاکبازی جز عشق چه دلیلی می‌تواند داشته باشد؟
بدون شک جوهر وجودی خود هنرمند است که هنرش را برای آیندگان ماندگار می‌کند و هنری ماندگار می‌شود که در قلب، ذهن و خاطره اقشار بیشتری از جامعه نقش بندد و حک شود.
فعالیت هنری مرحوم استاد انتظامی مصداق بی‌بدیل ماندگاری و جاودانگی در هنر است، هنر او تنها در ایفای نقش‌های سنتی خلاصه نمی‌شد او در اجرای انواع نمایش‌های مدرن و کلاسیک از کمدی و تراژدی توانایی داشت، او هر نقشی را که می‌پذیرفت هویت و حرمت می‌داد و با جان بخشی آن را ماندگار می‌ساخت.
انتظامی سعی می‌کرد نقش‌هایش را ملموس، واقعی و پر از احساس بازی کند و هر نقشی که پذیرفت چنان با آن آمیخته و عجین شد که نقش را از آن خودش کرد.
انتظامی بیش از هفت دهه کوشید و درخشید و در صدر نشست و در اوج ماند از دل مردم برخاست و با مردم زندگی کرد.
بنا نداریم حرف‌های اغراق‌آمیز بزنیم
《عزت اله انتظامی》 انسانی است با تمام ویژگی‌های یک انسان، با تمام خوبی‌ها و خاطره‌ها، پس چه چیزی او را متمایز کرد؛ کسی که دهه ها روی صحنه و در معرض تماشای دیگران باشد و کمتر خطا کند، متمایز است!
کسی که هنرش را قدر بداند و ابتذال نفروشد، متمایز است!
کسی که تن به بازی‌های سیاسی ندهد، متمایز است!
کسی که تحصیلکرده اروپا باشد ولی به زیبایی تمام به زبان ساده مردم کوچه و بازار سخن بگوید و به ادبیات، فرهنگ، هویت و ملیت خودش عشق بورزد، متمایز است!
ساعت‌ها می‌توان درباره زندگی هنری 《عزت اله انتظامی》 صحبت کرد، اما بارزترین ویژگی شخصیت انتظامی تواضع و افتادگی او در عین بزرگی و وقار ذاتی است.
او بزرگ زاده شد ؛ بزرگی کرد و برای همیشه بزرگ میماند.
در سال ۷۹ در اوج شهرت و محبوبیت و در قله زندگی هنری‌اش با روزبه آشنا می‌شود بدون هیچ توقعی هیچ منت و هیچ شرطی پا به یک موسسه خیریه گمنام در یک شهرستان می‌گذارد نه از تعریف و تمجیدهای معمول خبری هست نه از تشریفات!
برای سرنوشت زنان بی‌پناهی که به روزبه پناه آورده‌اند اشک می‌ریزد و به سادگی می‌گوید به من بگویید چه کاری می‌توانم انجام دهم!؟
و بعد مثل یک روزبهی همراه می‌شود، چهره مردمی، نفوذ کلام و ارتباط‌های وسیع اجتماعی و اعتبارش را در طبق اخلاص تقدیم روزبه می‌کند.
شاید عده کمی بدانند نوروز آن سال و سال‌های بعد از آن، عید، نه تنها برای بچه‌های روزبه، بلکه برای ده‌ها کودک و نوجوان شهر با کفش‌های انتظامی از راه می‌رسید!
بقراط پزشک و اندیشمند یونان باستان در کتابی اشاره می‌کند که؛
"زندگی کوتاه است و هنر پایان ناپذیر و و این سخن درستی است چرا که هنرمند پیام آور است که در مدت زمان محدود زیستنش باید پیام و جان کلام هنرش را در خاطره مکتوب و شفاهی فرهنگ سرزمینش و چه بسا فراسوی مرزهای وطنش به جا بگذارد".
این رسالت هنر و هنرمند است رسالتی که مرد بزرگ سینما و تئاتر ایران نیز به حق آن را به انجام رساند ته‌مایه و جان نقش‌هایی که آقای بازیگر در طول زندگی هنری خود پذیرفت، عشق بود!
او در پاسخ به سوال فرزندش که یک بار از او پرسید: "چگونه می‌توان هنرمندی مردمی بود؟" گفت؛ عاشق شو! مردم را دوست داشته باش!
نیک می‌دانیم پیامی که خاستگاه‌اش عشق باشد مرزها و محدوده‌ها را کنار می‌زند و بر قلب و باور مخاطبانش می‌نشیند.
آقای بازیگر با عشق و هنر زیست و قدر این گوهر را شناخت هنرمندی خویش را نفروخته در انتخاب نقش دقت داشت و همواره با نقش‌ها زندگی کرد استاد به نقش‌ها جان می‌داد و از آنها جان می‌گرفت و بیش از نیم قرن در سینما، تئاتر و تلویزیون ایران تلاش کرد و هنر سینما و تئاتر ایران را مدیون حضور خود ساخت. این همه ممکن نیست مگر به اعتبار عشق!
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است در جریده عالم دوام ما

روح مهربان و بزرگت در آرامش و یادت گرامی آقای بازیگر
برگرفته از سخنرانی دکتر محسن امین عضو و نایب رئیس هئيت مدیره روزبه در مراسم یادبود استاد عزت اله انتظامی

تاریخ انتشار: 1397/05/29